W 1791 zamyślano wybudować w tej okolicy warzelnie soli, bowiem na terytorium Ciechocinka odnaleziono wtedy solanki. Z roku 1829 wywodzi się pierwsza adnotacja o zdrowotnym działaniu tutejszych źródeł. Pierwsze ablucje miały miejsce w starej oberży folwarcznej na Bema. Znacznie przyśpieszyło to postęp tej miejscowości. 4 lutego 1919 r. Ciechocinek otrzymał prawa miejskie. Ciechocinek był ważnym kurortem w Królestwie Polskim w XIX wieku. Największym kłopotem Ciechocinka były powodzie w latach 70 XX w., w owym czasie pobudowano tu elektrownię wodną która pełni dodatkowo rolę retencyjnego zbiornika.
Ciechocinek w dalszym ciągu jest miastem o charakterze kuracyjnym. W miejscowości prawie nie ma przemysłu, znajdują się w tym miejscu między innymi szpitale kuracyjne, sanatoria, ośrodki wypoczynkowe, zakłady przyrodolecznicze, motele, lokale, warzelnia soli. Część uzdrowiskowa jest bogata w zieleń parków, klombów i dywanów kwiatowych. Podstawą rozwoju są wody (jonizator wody) lecznicze, między innymi: chlorkowo-sodowe oraz jodkowe, które to czerpią z rozlicznych na tymże terenie zdrojów solankowych. Leczy się w tej okolicy schorzenia narządów ruchu, gośćcowe, ortopedyczno-urazowe, układu oddechowego, rematoidalne zapalenie stawów.